Je kan dus ook echt niets meer. Nog geen kopje koffie zetten. Wat een drama, voor een bezig bij als ik. Iedereen hielp. Zo lief, maar dat wil je niet. Je wilt het zelf doen. Nu, na bijna 5 weken heb ik pas het idee dat ik opknap.
Deze week weer begonnen met serieus wandelen. Ik had vanaf thuiskomst iedere dag een paar meter geprobeerd. Steeds een paar meter erbij. Het duurde even voor ik thuis was :-), maar ik kon wel bewegen. Vandaag heb ik 45 minuten gewandeld. En voor het eerst in het tempo van voor de operatie. Wandelen is het minst belastend voor mijn buik. Dus hoera, dit is mijn eerste stap naar mijn volledige herstel.
Dus tot zover de verklaring van mijn lange afwezigheid.
Deze week ook voor het eerst weer een camera vastgehad. Dat valt trouwens ook tegen, weet je wel hoeveel je schijnbaar met je buikspieren doet, tijdens het fotograferen. Je staat toch in rare houdingen. Maar goed, er waren vlinders en andere beestjes in de tuin. En ik kon het niet laten, dus hier een kleine impressie....
En vandaag had ik mijn eerste rode aardbei in de tuin.
En zoals je ziet komen er nog wel een paar. Ik kan niet wachten. Heerlijk dat de zon schijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten